آدما نقشای رنگی گاهی شادن گاهی غمگین

آخه زندگی بنا نیست که سراسر باشه شیرین

زیر آسمون این شهر چرا دشمنی چرا قهر

وقتی که میشه تهی کرد جام زندگی رو از زهر

نسخه موزیک بی کلام زیر آسمون شهر از امیر تاجیک

نترس از ماتیه آینه نترس از قاب بی تصویر

میونه بودن و رفتن نترس از بازی تقدیر

نترس از سایه های شب رو پلک خسته ی بارون

نگو از باد و از توفان به روی شاخه ی عریون

نترس نترس نترس آه نترس نترس از ماتیه آینه

یه مسجد وسط دو تا مثلث اسیره

یه کودک زیر چکمه سیاهی میمیره

یه ضجه توی آسمون شب پر میگیره

یه مادر دوباره ناله رو از سر میگیره

زندگی با بد و خوبش شکل یک بازیه اما

نباید قافل از این شد چی به جا میمونه از ما

بازیه زندگی رسمش گاهی برد و گاهی باخته

بازی اسمش رو زبوناست که یه عمر با همه ساخته

اون شب زیر نم نم بارون دستای تو تو دست من بود

گریه میکردی تو پریشون سرت روی زانوی من بود

میرفتی که رها بشیم از همدیگه جدا بشیم

باز شب از راه رسید و دلم پر کشید  /  باز ستاره منو در به در کرد

تا ستاره ندیدن ستاره نچیدن  /  من تشنه رو تشنه تر کرد

کاش میشد آسمون و زمین و  /  زمونو واسه دیدنت زیر و رو کرد

روزا گم گشتنت، شبا برگشتنت  /  پاک دیگه منو بی آبرو کرد

کاشکی که شب یکم دیگه طاقت بیاره  /  تا همیشه تو پیشم بمونی ستاره

چی میشه چترتو بازم رو سرم باشه که خیسم

آره عاشقم همه اخم نگاتون مال من

توی هفتا آسمون تک ستارم بمون

دیگه چیزی نمونده از من بی نشون

بگو که با منی مثل گذشتمون

دوباره خاطره های ما زنده میشن زیر بارون

حالا خورشید رو به رومه دیگه فصل سایه مرده

جاده ها دیگه تمومن یکی تنهاییمو برده

همکلاسی فکر فردا توی ذهن من نمرده

زنگ تفریح که تمومه زنگ مدرسه که خورده

زنگ انشا زنگ شاعر پرسش عِلمه و ثروت

شاعر کلاس با فریاد میگه بهتره محبت

گریه اگه امون بده بهت میگم مشکلمو

برات میارم به زبون ناگفته های دلمو

بهت میگم که چی شده دلم سراغت اومده

چی شد یه عشق با شکوه توی دلم خیمه زده

تازه فهمیدم که با تو زندگی چه با شکوهه

مثل فواره‌ی آتش مثل دریا مثل کوهه

سوی تو میزنه پرپر دست گرم التماسم

آخه توی جاده غربت جز تو رو نمیشناسم

نیمه سمت تار من از تو میگیره روشنی

منم که خواهان توام تویی که محبوب منی

وه چه غروب دلکشی کنج تنور آتشی

دست به دل نمی کشی تا که ز جان شرر زنی

بیا به کومه دلم آینه شو مقابلم

تا که به طرح مشکلم چاره تازه افکنی

فواره نگاه من لبریزه التماسه

بویایی من از نگات پره عطر گل یاسه

تو چون مسیحایی ولی مصلوب تن شکسته

اون که پی اعجاز تو به انتظار نشسته

چه اشتباه تلخیه تکرار حس مردن

 سرشار خالی شدنم پوچی نشسته در من 

فواره نگاه من لبریزه التماسه

بویایی من از نگات پره عطر گل یاسه

تو چون مسیحایی ولی مصلوب تن شکسته

اون که پی اعجاز تو به انتظار نشسته

چه اشتباه تلخیه تکرار حس مردن

 سرشار خالی شدنم پوچی نشسته در من 

شبت خوش باد ای مهمان عاشق

بلا گردان اسمت جان عاشق

به چشمم پا گذار و شادیم بخش

قدم کن رنجه ای جانان عاشق

شبت خوش باد شبت خوش باد

شبت خوش باد ای مهمان عاشق

من زورق شکسته در کام طوفان

با چشمانی پر از اشک در زیر باران

بر خود می پیچم هم چون گردابی

دل توی ساحل دارد بی تابی

من موجم کف بر لب ابرم خیس از تب

مات و خاموشم زیر سقف شب

در سرزمین مادری احساس شادی میکنم

از روزگار کودکی از خونه یادی میکنم

یادم میاره خونه رو از زندگی نشونه رو

توسینه ی پر از تپش دلگرمی زمونه رو

سقف اتاقم آسمون مخمل مروارید نشون

گرد حصار چوب و نی زیباتر از رنگین کمون

بخون تو خواب کوچه ها بخون به نام زندگی

بخون که بیدار بشیم از خواب بلند بچگی

آینه ی قدی زمون می گه چقدر بزرگ شدی

راهمونو گم نکنیم نذار بگن نا بلدیم

بخون که فصل خوندنه بمون که قصل موندنه

سرو جوون من اگه نتونه پس کی می تونه

تمام میشوم شبی فقط به من اشاره کن

بگو که با منی هنوز اشاره ای دوباره کن

تمام میشوم شبی از این همه رها شدن

از این سکوت تن شکن اسیر گریه ها شدن

ببین برای موندنت مرگو بهونه میکنم

پای پیاده یک نفس کوچ شبونه میکنم

وای اگه یه روزی دل رها بشه

سکوت صحنه ها صدا بشه

بمون تو با من از پیشم نرو

بخون تو با من این ترانه رو

عشقم فقط تو، جونم فقط تو

بخشی از متن آهنگ رویا امیر تاجیک

با هر دفعه نگاه تو چهره ی تو یه زیبایی تازه میبینم

وقتی خوابی غروب دنیارو توی شهر دلم آره میبینم

راحت بخواب من بیدارم هستیمو به پای تو میبازم

رویا ببین من اونارو تو بیداری برات میسازم

ناز هر ترانه با تو حس شاعرانه با من

خواب عاشقانه با تو قصه ی شبانه با من

حال من یه حال دیگست لحظه لحظه های عشقه

هر نفس که با تو سر شه جاری از هوای عشقه

هرچی دارم از تو دارم خوب من بمون کنارم

یه همیشه عاشقم باش

بخشی از متن آهنگ نامه امیر تاجیک

دو سه خطی بنویس از خودت حرفی بزن

عطر یاد تو شده نفس باور من

بنویس از لحظه هات که چجوری میگذرن

چرا هر جا که میرن تورو بی من میبرن

بگو حرف دلتو درد عشقو تازه کن

دستای احساستو با دلت اندازه کن

تا که خاطراتمون دوباره جون بگیره

از چشام رو نامه هات تا که بارون بگیره

دل من تنگ نگاه تو شده چشم من خیره به راه تو شده

بنویس عمر سفر تموم بشه بیا جاده چشم به راه تو شده

وقت بیدار زیر بارون
رقص موهای تو بود و پنجه ی باد

اشتیاق دل سپردن
قطره ی اشکی شد و رو گونت افتاد

با شروع وعده هامون
شهر شب شد پر هیاهو از صدامون

شب سحر شد ما هنوزم پا به پا
همپرسه بودیم تو خیابون

دستم رو بگیر از تو این خواهشم بود
تنها پیش تو جای آرامشم بود

حالا چه خالیه جای تو منم و خاطره های تو

از کدوم ضرورتی تو که شبیه سرنوشتی

سبزو پاکو پر طراوت یه دریچه از بهشتی

تو مثل روح بهاری که تو جسم گل می شینه

نه گلی که دست گلچین بتونه تو رو بچینه

واجب و بی ادعایی مثل خوشه های گندم

اصل احتیاجی مثل نون سفره های مردم

کابل دور است که من سلامت بکنم

یک دسته گل بسته روانت بکنم

یک دسته گل بسته ی پینا بسته

کاغذ به درون نی پیامت بکنم

همی دردم دوائی داره یا نه

اگه تلخ و اگه شیرین، اگه شاد و اگه غمگین

زندگی مثل یه قصه ست، قصه روزای رنگی

گاهی سبزه مثل جنگل،گاهی آبی مث رویاء

گاهی مث قایقی، میشکنه تو موج دریا

پا میزاریم توی قصه،بی دلیل و بی بهوونه

کاش نگاه سبز تو وا میشد تو شب سرد دنیای من

با یاد تو همه لحظه ها شده پر از صدای من

بی تو با ستاره بیدارم، آرزوی گفت و گو دارم

ای صدای بی صدایی من بی تو

بی تو با ستاره بیدارم، آرزوی گفت و گو دارم

ای صدای بی صدایی من

تو چشات غزل فراوونه، شبا آسمونا باروونه

بشنو از تب جدایی من

با حضور تو دوباره زندگی معنا میگیره

بی تو دل مث پرنده گوشه قفس میمیره

زیر سایه ی نگاهت آسمون روشن و صافه

با تو ماه از سر شادی تور مهتابو می بافه

از تو خواهش همینه که منو تنها نزاری

خلوت شبونه هامو سرد و بی صدا نزاری

با دلی نجیب و اهلی عمریه چشمم به راهه

تو رو از خدا طلب کرد این دلی که بی پناهه

بخشی از متن آهنگ مهربونی امیر تاجیک

چه خوبه من و تو کوله بارمونو ورداریم

بزنیم به قله ها تو جاده ها گل بکاریم

آسمون زلال و مهربون و روشنه بیا

خودمونو دست این دریای آبی بسپاریم

حرف پائیزو نزن پیک بهاریسم من و تو

میتونیم چلچله باشیم خبر خوش بیاریم

بخشی از متن آهنگ مصدوم امیر تاجیک

من از خورشید محرومم به این اندیشه محکومم

هدف از تیر دل من بود من آن ناکام ِ مصدومم

من آن ناکام ِ مصدومم من از میلاد شب بودم

نژاد من گل یخ بود زمستان بود و می دیدم

که جایم قعر دوزخ بود 

حرفی بزن تا شعر بگم واژه رو نو بر بکنم

چراغ گرم خونه رو شعله شو بیشتر بکنم

وقتی که شاپرک میخواد خستگی شو در بکنه

حرفی بزن تا برگ گل چهارقد سر سربکنه

کجا کجا کدوم طرف بزار منم باهات بیام

بزار رها بشم روزا خورشید و نور فقط میخوام

بخشی از متن آهنگ آرزو امیر تاجیک

وقتی چشمات داره باروونی میشه آسمون دل ز مهمونی میشه

چی میشد قد یه دریا ببارم واسه گریه کردنم جون ندارم

واسه گریه کردنم جون ندارم چی بگم، از چی بخونم تو بگو

دیدنت برام شده یه آرزو چی بگم، از چی بخونم تو بگو

دیدنت برام شده یه آرزو دیدنت برام شده یه آرزو

کوچه های عاشقی پر از صدای سازه

واسه عاشق همیشه قشنگ و دلنوازه

حدیث عشق و عاشقی یه دنیا رمز و رازه،

یه دریای بی انتهاست یه جاده درازه

همدم من یه قلبه پاک و بی ریاست،

باغ دلم پر عطر ز احساس